eerstehemel

Esoterische filosofie is in het westen in meerdere bewegingen te vinden. In dit artikel kijken we naar het relatief moderne werk van H.P. Blavatsky. We pogen een vergelijking, kritiek en uitwisseling tussen esoterische filosofie en het moderne Analytisch Idealisme in gang te zetten. Hoe vruchtbaar zou een uitwisseling kunnen zijn? Het werk van H.P. Blavatsky (hierna HPB) kan gezien worden zien als een relatief moderne uiting van de esoterische filosofie. In dit artikel gaan we proberen om overlappende aspecten van esoterische filosofie en analytisch idealisme aan te wijzen. Bernardo Kastrup’s (hierna BK) schrijft in zijn boek Brief Peeks Beyond over eenzelfde missie als die van HPB in haar tijd. Bk zegt het op blz 148, meer specifiek op onze tijd gericht zo: "Wanneer de economisch succesvolle en intellectueel invloedrijke elite - een kleine minderheid van de populatie - niet langer in staat is dat succes en die invloed te ontlenen aan het materialisme, zal het paradigm

Dit artikel is bedoeld de aandacht te vestigen op de moderne renaissance van het metafysisch idealisme, de opvatting dat de werkelijkheid in essentie geestelijk is. Tevens als een oproep om te onderzoeken of een vergelijkende studie, uitwisseling en wederzijdse kritiek tussen esoterie en analytisch idealisme mogelijk is en wellicht zinvol is. Dit is een bescheiden eerste poging. Ad Rek De stelling in de titel opent de vraag en suggereert tevens dat onze werkelijkheid illusoir is en er een ‘echte’ werkelijkheid bestaat die we niet kunnen waarnemen. Hoe kun je het over een onwaarneembare werkelijkheid hebben. Die kun je toch niet waarnemen? Sla je dan niet aan het fantaseren, ga je niet juist dan jezelf iets illusoirs en onwerkelijks voorstellen? Dat kan je toch niet serieus nemen, behalve als sprookje, sciencefiction, fantasie of godsdienst? Om werkelijkheid van onwerkelijkheid te onderscheiden zijn we aangewezen op waarneming en het verwerken van die waarneming. Waarne

De transhumane toekomst is een leugen. Wat transhumanisten transformatie noemen is in feite alleen maar een vermeerdering en uitbreiding van wat mensen zelf al kunnen en doen. Namelijk informatie opstapelen en verwerken, intelligentie vermeerderen en uitbreiden. Wij mensen doen dat in feite al lang, we hebben geleerd dat wie niet sterk is slim moet zijn, en we leerden dat kennis macht is. We concurreren met elkaar en we zijn altijd in een zekere angst dat de ander intelligenter is en meer macht heeft en hoe die dat zal gebruiken. Dit mechanisme breidt zich door de nieuwste ontwikkelingen meer en meer uit. De mogelijkheden worden groter en groter. Dit culmineerde in Informatie Technologie (IT) en Informatie Communicatie Technologie (ITC) en nog meer verder geavanceerde ontwikkelingen. Computers en robots worden alsmaar slimmer en kunnen zich al leren aanpassen en een zelflerend vermogen ontwikkelen. Maar al met al blijft het een uitbreiding en specialisatie van eenzelfde faculteit van d