eerstehemel

Wat betekent kritiek en wat betekent meditatie. Wat is kritiek In de meeste woordenboeken lezen we daarover het volgende; Kritiek is het beoordelen van daden, werken, uitspraken, theorieën enz. Andere beschrijvingen wijken daar niet veel vanaf. Het gaat dus in de kern om beoordelen. Om te beoordelen moet je wegen en vergelijken. Je moet inschatten en waarnemen. Je waarneming van iets nieuws ga je weer beoordelen op grond van wat je eerder hebt meegemaakt en op grond van eerdere weging en beoordeling hebt besloten om(voorlopig) als waar aan te nemen. We gaan dan ontleden, deduceren en categoriseren enz. Zo kom je verder vinden we en dat is heel verdedigbaar gezien alle wetenschappelijke en technische successen. We kunnen ook zeggen dat kritiek hetzelfde is als dieper nadenken, de waarheid zoeken, scherp zijn en vorsen naar wat de ware werkelijkheid is. Om goed te kunnen wegen, vergelijken en beoordelen hebben we een goed geheugen nodig. We hebben scherpe waarneming nodig. We heb

Nog drie alinea’s te lezen en te bespreken. “Na het onderzoek houd je altijd minder over van je verhaal. Wie zou je zijn zonder je verhaal? Dat zul je nooit weten tot je onderzoek doet. Er is geen verhaal dat jij bent of dat naar jou leidt. Elk verhaal gaat bij jou vandaan. Jij bent wat bestaat vóór alle verhalen. Jij bent wat overblijft als het verhaal wordt begrepen." Ze heeft het over ‘verhaal’. We houden verhalen over onszelf. We ontlenen onze identiteit en bestaan aan onze geschiedenis. Ken je zelf door je geschiedenis te kennen lijkt het motto in het gewone denken. Je moet weten wie je bent, begrijpen hoe dat in de geschiedenis gekomen is. Dat is de mening van onze psychologen, sociologen enz. enz. Beleid wordt er op afgestemd, men gelooft dat identiteit maakbaar is op school en via de media. Als ik op Byron Katie’s gedachten serieus doordenk kom ik tot de uitkomst dat het slechts stuivertje wisselen is van het ene concept en verhaal met het andere. Schijnbaar nieuw

Nu verder met die derde alinea (in kritische meditatie (2)) die meer ingaat op de activiteit en de staat van de psyche die kennelijk een mystieke ervaring tot gevolg heeft, of kan hebben. “Als we onze overtuigingen onderzoeken gaan we inzien dat we niet zijn wie we dachten. De transformatie komt voort uit de oneindige tegenpool van het denken, die we zelden hebben ervaren, omdat ‘het denken dat denkt te weten’ de touwtjes zo strak in handen heeft gehouden. En als we onderzoek doen verandert onze wereld, omdat we met de projector –het denken- werken en niet met het beeld dat geprojecteerd wordt. We raken onze hele wereld kwijt, de wereld zoals wij die begrepen. En iedere keer dat we onderzoek doen wordt de realiteit vriendelijker.” We moeten onze overtuigingen onderzoeken zegt die eerste zin. Het moet gaan over onze opvattingen, meningen zelfs over ons hele referentiekader. Uiteindelijk moet het naar mijn begrip gaan over onze zelfgevoel, ons zelfbesef, onze individuele identiteit.

Zoals aangekondigd: close reading met de tekst van het vorige opstel (Kritische meditatie 2) in deze reeks. Eerst lezen dan mediteren. “We werken met wat is, maar wat niet is gebruiken we”. (Tao Teh Ching) Deze zin gaat dus over wat is, over wat niet is, en over werken en gebruiken. Dat wat is, daar wordt mee gewerkt. Dat lijken dus de dingen te moeten zijn. Als we dan aan het werk zijn met de dingen en zelf ook 'ding' zijn gebruik je volgens het ideaal van de Tao Teh Ching (dat) wat niet is, de niet-dingen. Dat (wat dat dan ook moge zijn), zijn dus geen dingen meer. Hier gaat het over het verschil tussen vorm en leegte misschien, vanuit de leegt de vormen vorm geven. Vormen (werkwoord) vanuit leegte, werken, handelen bewegen vanuit leegte. Zoiets zal het moeten zijn. Net zoiets als leven vanuit dood. Met steeds de dood, met je ‘niet bestaan’ in je bewustzijn, handelen, bewegen, leven. Deze taoïstische zin brengt je direct in contact met een bepaalde geestesgesteldheid,

Mijn oefening en worsteling met meditatie en onderscheidingsvermogen in het vorige stukje zet ik voort met een tekst uit een ander boek. In ‘Katie ’s Tao’ staat op blz. 37 een overdenking van Byron Katie n.a.v. een regel uit de Tao Te Ching. Ik heb zelf sporadisch wat leestekens toegevoegd, kopjes gemaakt en alinea’s ingedeeld. Om er op terug te kunnen komen en er naar te kunnen verwijzen geef ik hier haar gehele overdenking naar aanleiding van die regel. Mijn plan is om eerdaags een ‘close reading’ met deze tekst te ondernemen. “We werken met wat is, maar wat niet is gebruiken we”. (Tao Teh Ching). Als het denken inzicht krijgt in zichzelf, identificeert het zich niet meer met zijn eigen gedachten. Dan ontstaat er een grote open ruimte. Een volgroeid denken kan alle ideeën koesteren; het voelt zich nooit bedreigd door verzet of conflicten, omdat het weet dat het niet belemmerd kan worden. Als het geen standpunt heeft dat verdedigt moet worden of een identiteit die beschermd mo

In de uitgave ‘Een met alle leven’, Inspirerende teksten uit ‘Een nieuwe aarde’ van Eckhart Tolle staat op blz. 63 het volgende: ‘Er komt een dag dat je bevrijd bent van het ego.’ Wie spreekt daar? Het ego. Je bevrijden van het ego is in werkelijkheid niet zo’n enorm karwei. Het enige wat je hoeft te doen is je bewust worden van je gedachten en emoties – op het moment dat ze er zijn. Dat is niet echt iets ‘doen’, maar een alert ‘zien’. In die zin is het waar dat je niets kunt doen om je van het ego te bevrijden. Wanneer die overgang optreedt, de overgang van denken naar bewust zijn, gaat er een intelligentie in je leven werken die veel groter is dan de slimheid van je ego. Die eerste regel komt in eerste instantie als een scherpe opmerking over. Het is het ego zelf dat denkt of zegt ooit bevrijd te zullen zijn van het ego. Hier wordt er op gewezen dat we moeten oppassen ons niet als ego in bevrijding te wanen. Er is dus kritische onderscheiding nodig tussen het een, het ik of ego e

Vroeger, dat wil zeggen tot in de 80er jaren heette een mohammedaan gewoon mohammedaan. Nu niet meer. Waarom? Ze vertelden ons dat ze moslim genoemd moesten worden. Daar zat wat achter. Onder andere namelijk omdat ze niet geloven dat Mohammed god is zoals wij dat van Christus geloven. Een proces van islamisering of islamitische opvoeding voor ongelovigen vond plaats. De nuchtere Nederlander reageerde met; Huh? Nou ja, wat maakt 't uit, dan noem ik je wel moslim. Ik heb daar mijn reacties op. Ik ben het er niet mee eens en dat om meerdere redenen. Reden nr. 1 Islamieten noemen zichzelf gelovigen. Dat is wat het woord moslim betekent. Zij zijn dus gelovigen, anderen zijn dat niet. Dat zijn ongelovigen maar als die zichzelf toch gelovigen noemen komt dat omdat ze onwetend zijn en dwalen. Als ze de term gelovigen voor anderen (voorlopig) accepteren wordt de betekenis van het woord moslim, ‘ware’ gelovigen. Islamiet is ook goed vinden ze en daar heb ik ook niet zo’n bezwaar te

Mohammedanisme is een term die ik gebruik voor mensen die Mohammed ’s leven als voorbeeld nemen. In een land als Pakistan geld de Sharia, de wet die gebaseerd is op zijn voorbeeldige leven. Het gevolg daarvan is dat het de inwoners van dat land steunt en inspireert om precies dat te doen, Mohammeds voorbeeld volgen. Het zou een stap vooruit zijn gemeten naar hun vroegere heidense culturen. Zie deze link . Drie dagen geleden werd Farzana Parveen, een 25 jarige zwangere vrouw dood gestenigd door haar familie om hun eer te redden, want ze had overspel gepleegd en was voorhuwelijks zwanger. Dit gebeurde midden in de stad Lahore. Volgens haar echtgenoot die ook werd aangevallen maar verder machteloos was, stond de politie erbij en keek ernaar.*1) Na afloop heeft de politie de vader en de familie van de vrouw gevangen genomen. Ook ontstonden er hevige protesten in de stad. Het is dus niet zo dat iedereen in Pakistan hier voor is. Het beleid is wel erg slap te noemen, kennelijk onder druk v

. Minder Marokkanen Als mij de vraag gesteld zou worden; meer of minder Marokkanen in Nederland, dan zeg ik ja, liever minder. Een immigratie stop van 10 jaar uit Islamitische landen zou mij wel wat lijken, er zijn er veel te veel. Dit land kan het niet verwerken, iedereen kan dat zien als hij/zij dat durft tenminste. Deze dingen denk ik bij mezelf zonder ze uit te spreken. Zo denk ik bijvoorbeeld regelmatig dat ik minder hoofddoekjes wel fijner zou vinden. Minder lichaamsverbergende kleding zou ik ook heel fijn vinden. Ik krijg altijd een naar gevoel bij het zien van die volledig verpakte vrouwen tijdens het winkelen, ze zijn niet gekleed maar bekleed, dogmatisch, star en stijf. Belangrijker nog vind ik de redeneringen die Marokkanen en Turken er op na houden waarvan ik de logica niet kan volgen. Het komt er wel altijd op neer dat zij elkaar nooit afvallen of bekritiseren (want geloofsgenoten) en altijd onschuldig zijn en dat de anderen (wij) het gedaan hebben. Wij meten altijd